kritiek

sorry, dat ik doe wat ik doe sorry, al die kritiek maakt me moe ik moet me verandren, van al die anderen ik ben wie ik ben, zoals ik me zelf ken maar ik krijg steeds weer kritiek, en daardoor voel ik me ziek zwak, moe en verdoofd, want het spookt door mijn hoofd al die woorden die ik steeds weer moet horen, die aanzwellen als spreekkoren ik krijg ze niet meer uit mijn gedachten, want elke dag hoor ik weer klachten over wat er beter moet, omdat ik alles doe, totaal niet goed

bedankt (voor mijn friends)!

bedankt, voor al wat je doet
bedankt, dat ik je heb ontmoet
bedankt, dat je er voor me bent
bedankt, dat je mij zo goed kent

bedankt, voor je woordjes zo lief en oprecht
bedankt, dat je alles meent wat je zegt
bedankt voor die tijden o zo fijn
echt, bedankt dat ik een vriendin van je mag zijn!

dagboek deel 4

datum 17-9-91 Je moet vandaag weer naar het ziekenhuis voor controle. Mama en de buurvrouw gingen samen met je mee. We zouden om 08.45 uur aan de beurt zijn maar het werd 10.00 uur. De Professor moest even naar je kijken. Alles zag er goed uit alleen zat er nog een bloedstolsel in je rechter oog. Dat kwam wel weer goed volgens de professor. Er moest gelijk weer een afspraak gemaakt worden. Die afspraak werd op 27 september gezet. Je kreeg van de professor nog wel weer andere oogdruppels die mama er weer 3 keer daags in moest doen. De pleister mocht er nu weer af. Gelukkig maar! --------------- datum 27-9-91 We moeten om 13.30 uur in het Accademisch ziekenhuis zijn. Vandaag komen de contactlenzen erin. Het is een hele strijd om je lenzen erin te doen want je vond het niet leuk. Je huilde heel erg. Als de lenzen erin zitten val je van vermoeidheid in slaap. Na de dokter die je contactlenzen erin heeft gedaan moeten we nog naar een andere oogarts. De dokter vindt het rechter oog er niet goed uit zien. Die andere oogarts vindt het ook niet goed zodat hij er nog weer een andere oogarts bij haald. Ze constateren dat er nog iets van de staar achter gebleven is. Dat is wel een grote telleurstelling voor ons. Nu moet je weer geopereerd worden. Het stukje staar moet er zo snel mogelijk uit gehaald worden. Anders krijg je straks ook nog een lui oog. We hopen dat alles nu toch goed komt want we vinden het heel erg dat je steeds weer geopereerd moet worden. We krijgen wel bericht wanneer je opgenomen moet worden. --------------- datum 30-9-91 Vandaag hebben we bericht gekregen dat je donderdag 3 oktober moet worden opgenomen. ---------------

dagboek deel 3

datum 12-9-91 Het is zover, vandaag word je weer opgenomen. Eerst weer melden bij de opname en dan naar de polikliniek. Van de polikliniek moeten we eerst weer naar k2va. De oogarts kijkt weer naar je oog en zegt dat alles er goed uit ziet. Daarna ga je weer naar m1va, de kinderafdeling waar je komt te liggen. Deze keer kom je op een kamertje voor 2 personen. We hebben de hele dag bij je gezeten. De narcotiseur kwam langs en die zei dat je de volgende dag om 09.00 uur geopereerd zal worden aan je linker oog. S’avonds om 19.00 uur zijn papa en mama naar huis gegaan. --------------- datum 13-9-91 Mama en de buurvrouw komen om 08.15 in het ziekenhuis. Je lag nog lekker te slapen. Toen we bij je kwamen werd je wakker en begon direct weer te lachen. Mama moet je eerst nog even in het bad doen voordat je naar de ok gaat. Om 09.15 uur word je dan door mama en een zuster naar de ok gebracht. Toen we bij de narcotiseur kwamen werd je gelijk meegenomen. Mama moest weer met de zuster mee naar de afdeling. Mama en de buurvrouw gingen toen eerst koffie drinken. Mama heeft nog even naar huis gebeld om tegen papa te zeggen dat je om 09.30 uur word geopereerd. Om 11.00 uur was de operatie klaar en mochten we weer met de zuster mee naar de verkoeverkamer. Daar lag je lekker in je bedje te slapen. Je lag weer aan het infuus, hartbewaking en bloeddrukmeter. Alles was in orde toen we kwamen. De zuster vertelde nog wel dat je ademhaling eerst niet goed was, maar gelukkig ging het later beter. Even naar 12.00 uur mocht je weer terug naar de zaal. Papa en opa waren ook net aangekomen. Je linker oog was wel erg opgezet. Opa is nog even bij ons gebleven en toen later weer met de buurvrouw mee naar huis gegaan. Papa en mama zijn bij je gebleven. Je had direct weer honger. Zodat de fles direct weer werd klaargemaakt. Toen de fles leeg was ben je weer lekker gaan slapen. Papa en mama zijn om 19.00 uur weer naar huis gegaan. --------------- datum 14-9-91 Hoera je mag weer naar huis. Papa en mama komen je weer ophalen, maar deze keer zijn we niet met z'n tweeën want Patrick en Monique zijn er nu ook bij. Ze wilden wel eens zien waar je lag in het ziekenhuis en hoe zo'n mooi bedje je had. Monique wilde helpen je in bad te doen. Na het bad moesten we om 09.00 uur weer bij de oogarts zijn op k2va. Alles zag er goed uit. Dus je mag weer naar huis. Monique had de kamer versierd. Ze had een tekening voor je gemaakt en op de kamerdeur gehangen. Met welkom thuis Carmen erop. Zelfs je slaapkamer had ze versierd met slingers. Opa en oma hadden 2 dikke bossen bloemen in de kamer gezet. Opa en oma waren ook blij dat je er weer was. Je andere opa en oma kwamen ook nog even langs. Er was ook weer een kaart voor je gekomen. Tante Gea, Renee, Erik en Richard kwamen s'middags nog even langs. Van hun heb je een speltje gekregen. ---------------

dagboek deel 2

datum 27-8-91

Vandaag moesten we om 08-15 uur in het Academisch ziekenhuis zijn. Er hebben eerst twee oogartsen naar je gekeken. Ze constateerden gelijk al dat je staar op je ogen hebt. Een professor werd erbij gehaald. Die heeft ons toen verteld dat het staar was en dat je zo snel mogelijk geopereerd moest worden. Papa en mama schrokken wel toen de professor ons dat vertelde. We werden gelijk naar de opnamezuster gebracht om de opname te regelen.


---------------

datum 5-9-91

Vandaag word je opgenomen. Om 09.30 uur moesten we ons melden op de opname bij het Academisch ziekenhuis. Vanaf daar gaan we naar de polikliniek oogheelkunde. Daar vandaan worden we door een zuster naar afdeling k2va gebracht. Daar moeten we wachten op de oogarts. Als de oogarts komt moet zij even naar je ogen kijken en even je hart en longen beluisteren. Alles is prima in orde dus je mag naar de kinderafdeling m1va. We worden daar opgevangen door een broeder. Hij brengt ons naar een kamertje waar je eerst de fles kunt krijgen want je huilt van de honger. Daarna komt er een zuster met een broeder aan om allemaal vragen aan ons te stellen. Ze vragen wat je hebt, wat je eet en hoelaat je de fles krijgt. Als dat allemaal gebeurd is dan brengen ze ons naar de zaal waar je komt te liggen. Je komt op een grote zaal waar nog 3 kinderen liggen. Je mag naast Guus liggen. De rest van de dag word er niks aan je gedaan. Alleen de narcotiseur komt langs om te zeggen dat je morgen om 08.00 uur word geopereerd aan je rechter oog. Je mag snachts om 4 uur de fles nog hebben omdat je nuchter moet zijn voor de operatie. Papa en mama gaan om 19.00 uur weer naar huis. We vinden het heel erg om je daar achter te laten. Toen we thuis kwamen zaten Patrick en Monique en opa en oma al op ons te wachten. Ze waren blij dat ze van ons hoorden dat je zo opgewekt was toen papa en mama bij je weg gingen. Er was ook nog een kaartje voor je gekomen.


---------------

datum 6-9-91

Vandaag word je geopereerd. Mama en een buurvrouw komen om 07.15 uur in het ziekenhuis. Je was heel vrolijk toen we bij je kwamen. We hebben je in bad gestopt. Toen je klaar was werd je om 07.45 uur naar de ok gebracht. De narcotiseur zei nog tegen je 'zeg maar tegen je moeder dat we goed op je zullen passen" toen reden ze met je weg. Mama en de buurvrouw moesten weer met de zuster mee naar de afdeling. Mama moest wel huilen toen ze je daar wegreden. Om 09.00 uur kwam papa in het ziekenhuis die was ook heel zenuwachtig. We hebben tijdens de operatie koffie gedronken en we zaten maar op de klok te kijken en gedacht ‘hoelang duurt het nou nog’? Eindelijk was het 10.00 uur de operatie is afgelolpen. Papa mama en de buurvrouw werden door de zuster naar de verkoeverkamer gebracht. Daar lag je dan bij een zuster op schoot. We konden je haast niet zien want ze hadden een dekentje om je heen gedaan. Mama mocht je op schoot nemen. We wilden allereerst zien hoe je oog eruit zag. Ze hadden er een pleister op gedaan met een plastic glaasje erin. Om plusminus 12.00 uur mocht je weer naar de zaal. De buurvrouw is toen naar huis gegaan. Toen je op de zaal kwam duurde het niet lang of je begon te huilen van de honger. Je mocht van de zuster 100 cc melk drinken maar je had er toch niet genoeg aan want toen de fles leeg was begon je weer te huilen. We vroegen aan de zuster of je nog wat mocht hebben. 'Nou zei de zuster als ze niet misselijk is of begint te overgeven dan mag het wel". Je hebt toen nog eens 100 cc opgedronken. Toen s'middags de fles van het infuus leeg was mocht het infuus er ook weer af. De rest van de dag heb je het meest geslapen. Papa en mama zijn om 18.30 uur weer naar huis gegaan.


---------------

datum 7-9-91

Hoera je mag weer naar huis. Om 08.15 uur waren papa en mama in het ziekenhuis. Mama heeft je eerst in bad gedaan. Om 09.00 uur moesten we met de zuster mee naar afdeling k2va daar moest de oogarts even naar je oog kijken. Alles zag er goed uit. Mama moet nog wel steeds druppels in je ogen doen. Toen mochten we naar huis. Thuis wachtte Patrick, Monique en opa en oma op je. Ze waren allemaal blij dat je er weer was. Van de buren kreeg je een bosje gele rozen. Je andere oma kwam ook nog even naar je kijken. Je andere opa kon niet eerder als zondagavond naar je komen kijken. Nu maar lekker uitrusten en wachten op de volgende operatie op 12-9-91.

---------------

dagboek

Vandaag vond ik een dagboek die mijn moeder heeft geschreven toen ik nog een baby was. Dit dagboek gaat over de periode dat de doktoren erachter kwamen dat er iets met mijn ogen was en de periode dat ik vele operaties onderging.

Hier zal ik af en toe wat posten uit dit dagboek.


Begin:


Dit dagboek gaat over Carmen Pots

Lieve leuke en ontroerende herinneringen zijn hierin opgeschreven door je moeder.

Mijn hoofdpersoontje uit dit boek heet Carmen en werd geboren op 2 juni 1991 om 06.51 uur. Het gewicht was 3000 gram en de lengte 49 cm. De kleur van de ogen blauw en de kleur van de haartjes zwart. Het weer op de geboortedag was zonnig.


---------------

datum 2-7-91

Vandaag moet je voor het eerst naar het consultatiebureau. Alles ziet er goed uit, je word gewogen, gemeten en je hoofdomtrek word gemeten. Het was papa en mama opgevallen dat je zo met je ogen draaide. Je viel in slaap dus kon de dokter het niet goed zien. Nou zei ze, dan de volgende keer maar.


---------------

datum 6-8-91

We gaan voor de tweede keer naar het consultatiebureau. De dokter wil je nog graag even zien vanwege het draaien met je ogen. We vertrouwden het toch niet. Volgens de dokter is het het beste om maar even met je naar het ziekenhuis te gaan.


---------------

datum 7-8-91

Vanmiddag moesten we naar het ziekenhuis. We moesten eerst naar de kinderarts. Hij ging je onderzoeken. Hij zag dat je ogen niet goed waren en stuurde ons door naar de oogarts. De oogarts vertelde ons dat je een vlies voor je lens hebt wat troebel is. Hij heeft ons druppels, mydriaticum, meegegeven. We moesten twee keer per dag je ogen druppelen en na een week moeten we weer terugkomen. Van de oogarts moesten we nog weer terug naarde kinderarts. De kinderarts loopt met ons mee naar een kamertje waar hij twee flesjes bloed van je afneemt. Ze willen het bloed onderzoeken om te zien hoe je aan die staar komt.


---------------

Datum 14-8-91

We moesten weer naar het ziekenhuis voor controle. De oogarts vindt dat je ogen aardig rustiger zijn geworden maar verder weet hij niet wat hij er nog aan kan doen. Papa en mama waren vreselijk ongerust en vroegen of we met je naar het academisch ziekenhujis in Groningen mogen gaan. De oogarts vond dat goed. Hij zou voor ons zo snel mogelijk een afspraak maken.


---------------

datum 23-8-91

De kinderarts wil je nog een keer onderzoeken. Er moest weer bloed afgenomen worden. Wat je helemaal niet leuk vond. Toen dat gebeurd was mochten we weer naar huis.


---------------

slechtziend geworden

ik ben slechtziend,
dat is één zin,
toch houd het woordje slechtziend,
voor mij veel meer in.

telkens weer obstakels en gevaar,
eerder, zag ik nog zoveel,
tja, was dat nou ook nog maar,
nu, zie ik van dat alles nog een heel klein deel.

een kei hard feit,
accepteren gaat traag,
ook al dacht ik, ik ben een sterke meid,
maar op zo'n moment herinner je je die gedachte nog maar heel vaag.

wennen aan alle belemmeringen,
gaat met vallen en opstaan,
allerlei moeilijke dingen,
maarja, je moet toch verder gaan.

en na heel veel, volgens je eigen gedachten, valen,
na heel veel verdriet en pijn,
klim je eindelijk uit die diepe dalen,
begin je weer gelukkig te zijn.

langzaam wen je aan alle lastige momenten,
al doet het heel soms nog wel eens pijn,
dat kan je toch niet ontkennen,
maar ondanks dat kan je weer volledig gelukkig zijn.